ژل رویال شاه انگبین با تحریک کلنی ها با کندوهای متحرک برای تولید ملکه زنبور عسل برداشت می شود. ژل رویال از هر سلول ملکه (لانه زنبوری) زمانی که لارو ملکه حدودا چهار روزه است جمع آوری می شود.
اینها تنها سلولهایی هستند که مقادیر زیادی در آنها رسوب می کنند. هنگامی که ژل رویال به لاروهای کارگر تغذیه می شود، مستقیماً به آنها داده می شود و آنها آن را در حین تولید مصرف می کنند، در حالی که سلول های لارو ملکه با ژل رویال بسیار سریعتر از آن که لاروها می توانند آن را مصرف کنند، “ذخیره” می شوند.
بنابراین فقط در سلول های ملکه برداشت ژل رویال کاربردی است.
یک کندوی خوب مدیریت شده در طول یک فصل 5 تا 6 ماهه می تواند تقریباً 500 گرم (18 اونس) ژل رویال تولید کند. یخچال یا فریزر) که در آن ژل رویال تا زمان فروش یا انتقال به مرکز جمع آوری نگهداری می شود. گاهی اوقات عسل یا موم زنبور عسل به ژل رویال اضافه می شود که تصور می شود به حفظ آن کمک می کند.
ژل رویال ممکن است باعث واکنش های آلرژیک در انسان شود، از کهیر، آسم تا حتی آنافیلاکسی کشنده.[13][14][15] بروز عوارض جانبی آلرژیک در افرادی که ژل رویال مصرف می کنند ناشناخته است. خطر ابتلا به آلرژی به ژل رویال در افرادی که آلرژی های دیگر دارند بیشتر است.
پروتئین های اصلی ژل رویال (MRJPs) خانواده ای از پروتئین ها هستند که توسط زنبورهای عسل ترشح می شوند. این خانواده از 9 پروتئین تشکیل شده است که MRJP1 (که رویالاکتین نیز نامیده می شود)، MRJP2، MRJP3، MRJP4 و MRJP5 در ژل رویال ترشح شده توسط زنبورهای کارگر وجود دارند. MRJP1 فراوان ترین و از نظر اندازه بزرگ ترین است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.